Pomiar ten może służyć do charakteryzowania pochodzenia botanicznego badanego miodu, ponieważ w znacznym stopniu zależy od pożytku roślinnego, z którego został wytworzony [Łuczycka i Pentoś 2014].
Zazwyczaj przewodność miodów nektarowych (wiosennych) oscyluje w granicach 0,2 mS/cm, a ze spadzi iglastej wynosi powyżej 1,2 mS/cm. Rozporządzenie MRiRW ustala wartość graniczną tego parametru na 0,8 mS/cm. Poniżej tej wartości miody uznaje się za nektarowe, powyżej spadziowe. Wartości poniżej 0,1 mS/cm mogą oznaczać zafałszowanie miodu inwertem.
Metoda badawcza: Konduktometryczna; wg. Rozporządzenia MRiRW z dnia 14 stycznia 2009 r. w sprawie metod analiz związanych z dokonywaniem ocen miodu